Grób rodzin Mittelstaedt, Madeyski i Czengery
[działka C1 028 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Zofia MITTELSTAEDT
z d. KULĄGOWSKA
( 1893-1963 )
z d. KULĄGOWSKA
( 1893-1963 )
Ur. na Kielecczyźnie. Córka polskiego inżyniera. Do wybuchu II wojny światowej mieszkała w Poznaniu. Wysiedlona przez Niemców, znalazła się w Warszawie, gdzie spędziła całą okupację hitlerowską. Jej mąż, Zygmunt Mittelstaedt, przewodniczący Komitetu Pomocy Wdowom i Sierotom, został aresztowany przez Gestapo i zginął w Oświęcimiu. W 1951 r. wyjechała do Paryża, w 1953 r. do Anglii, a w 1954 r. do Kanady. Zmarła w 1963 r. w wieku 70 lat. Matka Krystyny Madeyskiej i Zofii Czengery.
Andrzej MADEYSKI
( 1906-1993 )
( 1906-1993 )
Ur. w woj. lwowskim. Tytuł inżyniera architekta uzyskał w 1937 r. na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, gdzie póżniej pracował jako asystent. Od wybuchu II wojny światowej w 1939 r. służył w WP; po kampanii wrześniowej przedostał się przez Rumunię, Grecję i Francję do Anglii. W latach 1941-1945 pracował w Londynie w MSW i w sztabie głównym w stopniu porucznika. Po wojnie i zwolnieniu ze służby wojskowej, w latach 1946-1948 wykładał historię architektury na Polish University College w Londynie, współpracując jednocześnie z firmami inżynierskimi.
Do Kanady wyemigrował w 1949 r., gdzie w 1950 r. związał się z biurem projektów Gascon i Parant Architectes w Montrealu. Członek kilku stowarzyszeń architektów polskich oraz Royal Institute of Architecture (Canada) i Ordre des architectes du Québec. Organizował wiele wystaw architektonicznych. Zmarł w1993 r. w Rawdon w wieku 87 lat, pozostawiając żonę Krystynę.
Do Kanady wyemigrował w 1949 r., gdzie w 1950 r. związał się z biurem projektów Gascon i Parant Architectes w Montrealu. Członek kilku stowarzyszeń architektów polskich oraz Royal Institute of Architecture (Canada) i Ordre des architectes du Québec. Organizował wiele wystaw architektonicznych. Zmarł w1993 r. w Rawdon w wieku 87 lat, pozostawiając żonę Krystynę.
Krystyna MADEYSKA
z d. MITTELSTAEDT
1° v. SAS-KORCZYŃSKA
( 1914-1998 )
z d. MITTELSTAEDT
1° v. SAS-KORCZYŃSKA
( 1914-1998 )
Ur. w centralnej Polsce. W 1938 r. wyszła za mąż za adwokata Alfreda Sas-Korczyńskiego. W czasie okupacji niemieckiej mieszkali oboje w Warszawie. Jako żołnierz AK uczestniczyła w Powstaniu, a po jego upadku została wywieziona do obozu jenieckiego w Burgu. Po wojnie pracowała wraz z mężem w Delegaturze Polskiego Czerwonego Krzyża w Osnabrűck, skąd oboje udali się do Belgii i Paryża. W 1953 r. przybyli do Montrealu. Rozstała się z Alfredem w 1964 r. i w 1969 r. wyszła za mąż za architekta Andrzeja Madeyskiego, z którym zamieszkała w Rawdon. Udzielała się społecznie w pracach montrealskiego Komitetu Pomocy Dzieciom Polskim. Zmarła w 1998 r. w Rawdon, przeżywszy 84 lata.
Zofia CZENGERY
z d. MITTELSTAEDT
( 1917-1994 )
z d. MITTELSTAEDT
( 1917-1994 )
Ur. w Łodzi. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. należała do organizacji podziemnej Odwet (później część AK). W 1942 r. aresztowana przez Gestapo, więziona i skazana na karę śmierci. Po zamianie kary na obóz koncentracyjny, wywieziona do Oświęcimia (listopad 1942 - styczeń 1945 r.), po czym ewakuowana do Bergen-Belsen, gdzie doczekała końca wojny. Wyszła za mąż za Leona Czengery w grudniu 1945 r. Wstąpiła do 2-go batalionu Polskiej Wojskowej Służby Kobiet przy dywizji gen. Maczka i z całym batalionem wyjechała do Anglii w 1947 r. Siedem lat później wyemigrowała do Kanady i osiedliła się w Montrealu. Pracowała w szpitalu jako kierowniczka zaopatrzenia. Brała czynny udział w życiu Polonii montrealskiej piastując m.in. funkcję prezesa Komitetu Pomocy Dzieciom Polskim w latach 1972-1973. Była członkiem Związku Weteranów Polskich i Samodzielnego Oddziału Byłych Żołnierzy AK w Montrealu. Matka Barbary, Krystyny i Alfreda. Zmarła w 1994 r. w Rawdon, przeżywszy 77 lat.
Leon CZENGERY
( 1916-2014 )
( 1916-2014 )
Ur. w Baku (Rosja). Syn Izydora i Aliny z domu Bagieńskiej. W 1920 r. rodzina przedostała się przez „zieloną” granicę do Polski i osiedliła się w Milanówku. Po ukończeniu gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie wstąpił do Akademii Wojskowej w Toruniu, którą ukończył w stopniu podporucznika i od 1937 r. służył w 32 samodzielnym dywizjonie lekkiej artylerii. Ranny w obronie RP w 1939 i wzięty do niewoli niemieckiej, resztę wojny spędził w oflagu. Po uwolnieniu, w 1945 ożenił się z Zofią Mittelstaedt. W 1947 r. oboje wyemigrowali do Anglii, gdzie urodziło im się troje dzieci: w 1947 r. bliźnięta Krystyna i Alfred, a w 1950 r. córka Barbara. W 1954 r. z całą rodziną oraz teściową Zofią Mittelstaedt wyemigrował do Kanady i osiedlił się w Montrealu. W 1954 r. rozpoczął pracę jako mierniczy w CN Rail i po 27 latach, w 1981 r., będąc na stanowisku kierownika budowy torów, przeszedł na emeryturę, po czym przeniósł się do Rawdon (Quebec), gdzie spędził resztę swego życia. Należał do Związku Weteranów Polskich w Montrealu.
Po śmierci żony w 1994 r., odnalazł kochającą i bratnią duszę w Danieli Agopsowicz. Oboje, dzieląc miłość do muzyki, sztuki i kultury, działali w Centre d’interprétation multiethnique w Rawdon. Zmarł 24 lutego 2014 r. w Joliette, w Quebeku.
Po śmierci żony w 1994 r., odnalazł kochającą i bratnią duszę w Danieli Agopsowicz. Oboje, dzieląc miłość do muzyki, sztuki i kultury, działali w Centre d’interprétation multiethnique w Rawdon. Zmarł 24 lutego 2014 r. w Joliette, w Quebeku.