Grób rodziny Idziak
[działka C1 178 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Leonia SZULC
z d. BARTOSZEWICZ
( 1875-1965 )
z d. BARTOSZEWICZ
( 1875-1965 )
Została sprowadzona do Kanady przez córkę, Krystynę Idziak (poniżej) w ramach akcji łączenia rodzin. Uczyła języka i kultury polskiej w polskich szkołach w Toronto i Montrealu, gdzie osiedliła się z rodziną w 1931 r. Zmarła przeżywszy 90 lat.
Krystyna IDZIAK
z d. SZULC
( 1910-1990 )
z d. SZULC
( 1910-1990 )
Ur. w 1910 r. Po przybyciu do Kanady wyszła za mąż za Stefana Idziaka w 1928 r. i wychowała dwoje dzieci, Danutę i Edmunda. Wraz z mężem osiedliła się w Montrealu w 1931 r. i prowadziła popularny wśród Polonii sklep kolonialny.
Podobnie jak jej mąż, przez 30 lat służyła pracą społeczną Polonii torontońskiej i montrealskiej. Działała w wielu organizacjach kulturalnych, m.in. kierowała 100-osobowym zespołem tanecznym, który zdobył pierwszą nagrodę na Festiwalu Grup Etnicznych w Montrealu w 1940 r. Była członkinią polskiej sekcji Kanadyjskiego Czerwonego Krzyża oraz Komitetu Pomocy Dzieciom Polskim. Zmarła w wieku 80 lat.
Stefan IDZIAK
( 1902-1993 )
( 1902-1993 )
Ur. w Sosnowcu. Po ukończeniu szkoły powszechnej i handlowej, w latach 1922-1924 odbył służbę wojskową w armii polskiej. Do Kanady wyemigrował w 1926 r. i osiedlił się w Toronto, przemierzywszy uprzednio prawie całą Kanadę od Pacyfiku do Atlantyku. Był aktywnym działaczem społecznym wśród Polonii torontońskiej i montrealskiej oraz współzałożycielem wielu organizacji w służbie dla Polski i Kanady: The Polish Canadian Club of Ontario, Stowarzyszenie Weteranów Polskich (SWP), Kasa Chorych Towarzystwa Wzajemnej Pomocy. SWP, skupiające w swym gronie byłych żołnierzy WP, przekształciło się z czasem w Związek Narodowy Polski (ZNP) w Kanadzie (1937). Przeniósł się do Montrealu w 1931 r., gdzie kontynuował pracę. Za całokształt swej ofiarnej pracy na rzecz Polonii i Kanady został odznaczony Złotym Krzyżem. Zmarł przeżywszy 91 lat.
Jadwiga Helena GAJEWSKA
(Nie ma napisu na pomniku)
( 1892-1967 )
(Nie ma napisu na pomniku)
( 1892-1967 )
Pochodziła z Poznańskiego. Męża z całą rodziną straciła w czasie wojny. Była więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego, gdzie robiono na niej eksperymenty medyczne. Po wojnie, w ramach pomocy humanitarnej, sprowadzona została do Szwecji. Wyemigrowała do Kanady, gdzie zaopiekowali się i zaprzyjaźnili z nią pp. Idziakowie. Po nagłej śmierci w Montrealu została pochowana w ich grobie rodzinnym.