Grób rodziny Bratek-Kozłowski
[działka C1 651A ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Franciszek Witold
BRATEK-KOZŁOWSKI
( 1900-1988 )
BRATEK-KOZŁOWSKI
( 1900-1988 )
Ur. w 1900 r. pod zaborem pruskim. Naukę rozpoczął w szkole niemieckiej, którą opuścił ze względu na prześladowania polskich dzieci. Podczas I wojny światowej kontynuował edukację w Galicji. W 16 roku życia zgłosił się do Legionów Polskich i jako dowódca plutonu brał udział w walkach wyzwoleńczych na kresach wschodnich Polski. Ranny w nogę, dostał się do niewoli rosyjskiej. Więziony w Kijowie do 1917 r. Po powrocie do kraju w 1918 r., walczył w powstaniach śląskich i w powstaniu wielkopolskim. Brał udział w odsieczy Wilna (1920 r.) jako dowódca kompanii poznańskiego Batalionu Śmierci. Po powrocie do 1-go pułku Legionów w 10-tej dywizji gen. Rydza-Śmigłego, walczył z rosyjską armią Budionnego i brał udział w bitwie nad Niemnem. Studia medyczne rozpoczął w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Będąc studentem, w 1921 r. uczestniczył w III Powstaniu Śląskim. Odznaczony orderem Polonia Restituta oraz Krzyżami wojennymi.
W 1921 r. wyjechał do Paryża, aby podjąć leczenie sparaliżowanej przez kontuzję wojenną ręki u dr J. Babińskiego, neurologa i specjalisty światowej sławy. Po wyleczeniu rozpoczął studia medyczne w Krakowie, żeniąc się z córką dziedziców z Kociołek – Wandą Pająk. Z tego małżeństwa przyszedł na świat Jerzy Kastor – żołnierz Szarych Szeregów. Kontynuując studia w Paryżu aż do otrzymania dyplomu lekarza w 1936 r. dr Kozłowski pozostał we Francji na uniwersytecie w Lille, odbywając specjalizację z zakresu chirurgii i urologii. Wraz z ówczesnym konsulem generalnym RP Tadeuszem Brzezińskim, zorganizował we Francji 200 Kół Kombatantów Polskich. Po wybuchu II wojny światowej i przystąpieniu do niej Francji zgłosił się jako chirurg do wojska polskiego. Jako Polak zaangażowany politycznie oraz poszukiwany przez gestapo, został zmuszony do opuszczenia Francji i wyjechał do USA.
Do Kanady przybył w 1942 r. Po nostryfikacji dyplomu w 1943 r. został powołany do armii kanadyjskiej jako chirurg w stopniu kapitana. Został wysłany na front do Europy. Powrócił do Montrealu, do szpitala wojskowego. Zasłynął przywróceniem pacjentowi życia po 6 minutach zatrzymania akcji serca. Służbę wojskową zakończył w 1947 r. w randze majora. Przez szereg lat prowadził własną praktykę lekarską i pracował w szpitalu Santa Cabrini. Jednocześnie jako lekarz i społecznik pracował dla wielu organizacji polonijnych, w tym przez 20 lat jako lekarz naczelny Polskiego Instytutu Dobroczynności przy ul. Bélanger.
Za swój heroizm, patriotyzm i udział w walkach odznaczony był wieloma wysokimi odznaczeniami polskimi i kanadyjskimi. Zmarł przeżywszy 88 lat, pozostawiając żonę Kamilę (poniżej).
Jego pierwsza żona i syn Jerzy Kastor spoczywają na cmentarzu w Błaszkach. Na grobie syna jest następujące epitafium: “Kastor Jerzy Bratek – Kozłowski ur. 1923 w majątku Kociołki, podchorąży Szarych Szeregów II Plutonu zginął 6 V 1944 r. w czasie akcji Stamm w Warszawie.”
W 1921 r. wyjechał do Paryża, aby podjąć leczenie sparaliżowanej przez kontuzję wojenną ręki u dr J. Babińskiego, neurologa i specjalisty światowej sławy. Po wyleczeniu rozpoczął studia medyczne w Krakowie, żeniąc się z córką dziedziców z Kociołek – Wandą Pająk. Z tego małżeństwa przyszedł na świat Jerzy Kastor – żołnierz Szarych Szeregów. Kontynuując studia w Paryżu aż do otrzymania dyplomu lekarza w 1936 r. dr Kozłowski pozostał we Francji na uniwersytecie w Lille, odbywając specjalizację z zakresu chirurgii i urologii. Wraz z ówczesnym konsulem generalnym RP Tadeuszem Brzezińskim, zorganizował we Francji 200 Kół Kombatantów Polskich. Po wybuchu II wojny światowej i przystąpieniu do niej Francji zgłosił się jako chirurg do wojska polskiego. Jako Polak zaangażowany politycznie oraz poszukiwany przez gestapo, został zmuszony do opuszczenia Francji i wyjechał do USA.
Do Kanady przybył w 1942 r. Po nostryfikacji dyplomu w 1943 r. został powołany do armii kanadyjskiej jako chirurg w stopniu kapitana. Został wysłany na front do Europy. Powrócił do Montrealu, do szpitala wojskowego. Zasłynął przywróceniem pacjentowi życia po 6 minutach zatrzymania akcji serca. Służbę wojskową zakończył w 1947 r. w randze majora. Przez szereg lat prowadził własną praktykę lekarską i pracował w szpitalu Santa Cabrini. Jednocześnie jako lekarz i społecznik pracował dla wielu organizacji polonijnych, w tym przez 20 lat jako lekarz naczelny Polskiego Instytutu Dobroczynności przy ul. Bélanger.
Za swój heroizm, patriotyzm i udział w walkach odznaczony był wieloma wysokimi odznaczeniami polskimi i kanadyjskimi. Zmarł przeżywszy 88 lat, pozostawiając żonę Kamilę (poniżej).
Jego pierwsza żona i syn Jerzy Kastor spoczywają na cmentarzu w Błaszkach. Na grobie syna jest następujące epitafium: “Kastor Jerzy Bratek – Kozłowski ur. 1923 w majątku Kociołki, podchorąży Szarych Szeregów II Plutonu zginął 6 V 1944 r. w czasie akcji Stamm w Warszawie.”
Kamila KOZLOWSKA
z d. CHOMA
( 1909-2004 )
z d. CHOMA
( 1909-2004 )
Urodziła się w Jaśle, z Leona i Marii Chomów. Po ukończeniu szkół średnich oraz Jednorocznej Szkoły Handlowej w 1929 r. rozpoczęła pracę administracyjną w Polskim Radio w Krakowie. W kwietniu 1939 r. poślubiła Stanisława Iberszera, oficera WP, a po ataku niemieckim we wrześniu przedostała się do Rumunii i Francji, skąd przez Portugalię dotarła do Kanady w 1941 r. Osiadła w mieście Winnipeg, gdzie uczyła w polskich szkołach. Mąż, wzięty do niemieckiej niewoli, przebył wojnę w Oflagu II-C i zaginął. Pani Kamila przeniosła się do Montrealu, gdy jej zaproponowano pracę przy Konsulu Brzezińskim. Poślubiła dr Franciszka Kozłowskiego (powyżej) i przez długie lata pracowała jako wolontariuszka w Bibliotece Polskiej przy Uniwersytecie McGill.