Grób rodziny Brzezińskich
[działka C1 001 ]
| następny
wybierz grób nr:
Adam BRZEZIŃSKI
( 1929-1954 )
( 1929-1954 )
Ur. w Warszawie, syn Tadeusza i Leonii Brzezińskich. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie McGill. Zmarł w Nowym Jorku w wieku 25 lat.
Leonia BRZEZIŃSKA
( 1896-1985 )
( 1896-1985 )
Ur. w 1896 r. w centralnej Polsce. Ukończyła Szkołę Nauk Politycznych i konserwatorium muzyczne w Warszawie. Z pierwszego małżeństwa miała syna Jerzego Żylińskiego. W 1938 r. przyjechała do Kanady z drugim mężem, Tadeuszem Brzezińskim, konsulem RP. Od 1939 r. przewodniczyła polskiej sekcji Kanadyjskiego Czerwonego Krzyża. Po wojnie uruchomiła w Montrealu produkcję kosmetyków, znanych jako "polskie recepty na pielęgnację cery dla Kanadyjek". Z Tadeuszem Brzezińskim miała trzech synów Zbigniewa, Leszka i Adama. Zmarła w 1985 r. w wieku 89 lat.
Siostra, Maria Gruszka, jest pochowana w grobie nr 5 [działka C1 005].
Siostra, Maria Gruszka, jest pochowana w grobie nr 5 [działka C1 005].
Tadeusz BRZEZIŃSKI
( 1896-1990 )
( 1896-1990 )
Ur. 21 lutego 1896 r. w południowo-wschodniej Polsce (obecnie – Ukraina). Studiował na uniwersytetach w Wiedniu, Hadze i Lwowie. Doktor prawa i nauk politycznych (Uniwersytet Lwowski). W latach 1918-1921 służył w wojsku polskim i brał udział w obronie Lwowa (1918) i Warszawy (1920).
Pracował w MSZ i w dyplomacji, na placówkach w Westfalii, Nadrenii i Francji oraz w Lipsku (Niemcy), gdzie w latach 1931-1935, w okresie prześladowań ludności żydowskiej, ratował Żydów, umożliwiając im emigrację za granicę, za co został wyróżniony w 1978 r. przez premiera Izraela Menachema Begina wpisem do Złotej Księgi.
W latach 1936-1937 był konsulem RP na Ukrainie, a od 1938 r. konsulem w Kanadzie, gdzie, podczas II wojny światowej, doprowadził do utworzenia przez polskich profesorów i techników pierwszego wydziału lotniczego na Politechnice Montrealskiej. Urząd konsula RP piastował do 1945 r., kiedy to Kanada cofnęła uznanie rządowi polskiemu w Londynie. W Kanadzie pozostał jako emigrant polityczny.
Prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, prezes Rady Polonii Kanadyjskiej, członek kanadyjskiego oddziału Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce. W latach 1954-1964 dyrektor badań naukowych w Bibliotece Narodowej Quebeku, do 1967 r. – dyrektor departamentu do spraw kulturalnych przy Ministerstwie Kultury prowincji Québec.
Członek Instytutu Badawczego Centralnej i Wschodniej Europy departamentu Studiów Słowiańskich na Uniwersytecie Montrealskim oraz Związku Weteranów Polskich im. Józefa Piłsudskiego w Montrealu. Autor licznych artykułów i rozpraw o charakterze politycznym, prawnym i polonijnym.
Wypowiadał się pozytywnie na temat wielokulturowości, podkreślając jednocześnie odrębność historyczną, narodową i językową prowincji Quebec w stosunku do pozostałej części Kanady. Posiadał wiele wysokich odznaczeń polskich i zagranicznych, w tym Krzyż Komandorski Leopolda III (bel.) i Legię Honorową (fr.).
Miał trzech synów: Zbigniewa, czołowego politologa amerykańskiego, Leszka, inżyniera, oraz ś.p. Adama.
Zmarł w 1990 r. w wieku 94 lat.
Pracował w MSZ i w dyplomacji, na placówkach w Westfalii, Nadrenii i Francji oraz w Lipsku (Niemcy), gdzie w latach 1931-1935, w okresie prześladowań ludności żydowskiej, ratował Żydów, umożliwiając im emigrację za granicę, za co został wyróżniony w 1978 r. przez premiera Izraela Menachema Begina wpisem do Złotej Księgi.
W latach 1936-1937 był konsulem RP na Ukrainie, a od 1938 r. konsulem w Kanadzie, gdzie, podczas II wojny światowej, doprowadził do utworzenia przez polskich profesorów i techników pierwszego wydziału lotniczego na Politechnice Montrealskiej. Urząd konsula RP piastował do 1945 r., kiedy to Kanada cofnęła uznanie rządowi polskiemu w Londynie. W Kanadzie pozostał jako emigrant polityczny.
Prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, prezes Rady Polonii Kanadyjskiej, członek kanadyjskiego oddziału Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce. W latach 1954-1964 dyrektor badań naukowych w Bibliotece Narodowej Quebeku, do 1967 r. – dyrektor departamentu do spraw kulturalnych przy Ministerstwie Kultury prowincji Québec.
Członek Instytutu Badawczego Centralnej i Wschodniej Europy departamentu Studiów Słowiańskich na Uniwersytecie Montrealskim oraz Związku Weteranów Polskich im. Józefa Piłsudskiego w Montrealu. Autor licznych artykułów i rozpraw o charakterze politycznym, prawnym i polonijnym.
Wypowiadał się pozytywnie na temat wielokulturowości, podkreślając jednocześnie odrębność historyczną, narodową i językową prowincji Quebec w stosunku do pozostałej części Kanady. Posiadał wiele wysokich odznaczeń polskich i zagranicznych, w tym Krzyż Komandorski Leopolda III (bel.) i Legię Honorową (fr.).
Miał trzech synów: Zbigniewa, czołowego politologa amerykańskiego, Leszka, inżyniera, oraz ś.p. Adama.
Zmarł w 1990 r. w wieku 94 lat.