Grób rodziny Głowackich
[działka C1 197 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Carmelita GŁOWACKA
z d. BATHELT
( 1925-1966 )
z d. BATHELT
( 1925-1966 )
Ur. w Finlandii. Posiadała wykształcenie uniwersyteckie i władała kilkoma językami. W 1951 r. wyszła za mąż w Londynie za Lucjana Głowackiego, polskiego inżyniera elektryka. Do Kanady wyemigrowała z rodziną w 1952 r. Towarzyszyła swemu mężowi w wielu zagranicznych delegacjach służbowych. Zmarła w wieku 41 lat pozostawiwszy męża i troje dzieci: Juliana Marka, Tomira Roberta i Carmelitę.
Lucjan GŁOWACKI
( 1922-2015 )
( 1922-2015 )
Syn Franciszka i Anny z Cegielskich, urodził się w Brześciu (dziś Białoruś). W wieku lat 18, wraz z matką i siostrą, został wywieziony na Syberię. Jego ojciec – komendant policji w Brześciu oraz wuj, oficer podziemnych organizacji ruchu oporu, zostali aresztowani i straceni przez sowieckie służby.
W obozie pracy na Syberii, dzięki znajomości matematyki, Lucjanowi udało się zatrudnić w dziale planowania, dzięki czemu uniknął losu innych zesłańców, którzy umierali z przemęczenia, głodu i zimna. W 1941 r., w wyniku porozumienia Sikorski-Majski, został zwolniony i dołączył do Armii Andersa, a z nią dotarł do Palestyny, gdzie slużył jako instruktor jazdy i kierowca ciężarówki. Już w stopniu porucznika brał udział w operacjach wojskowych na Bliskim Wschodzie oraz w kampanii włoskiej. Uczestniczył w decydującej bitwie pod Monte Cassino jako wywiadowca artylerii II Polskiego Korpusu pod wodzą gen. Andersa.
Po wojnie ukończył szkołę we Włoszech, po czym studiował na Wydziale Inżynierii Elektrycznej w Londynie, uzyskując tytuł mgr inż. Swą przyszłą żonę Carmelitę poznał w kolejce do Covent Garden Opera i poślubił ją w r. 1951. Miał z nią troje dzieci.
Pracował w Bristolu przez rok, zanim wyemigrował z rodziną do Kanady. Początkowo pracował jako inżynier w Clarke City w Quebeku, by po roku dostać stałą pracę na etacie inżyniera elektryka – konsultanta w Stadler Hurter (obecnie KSH). Później był m.in. kolejno menadżerem projektu przy wielkich przedsięwzięciach w Brazylii, Pakistanie i Iranie.
Po śmierci pierwszej żony, w 1969 r. ożenił się powtórnie z Julittą Gliszczyńską i miał z nią dwoje dzieci, Henryka i Lucziję. Postrzegał życie jak poeta i przeżywał je jak inżynier. Cenił sztukę, muzykę, ciekawą rozmowę, humor. Lato spędzał z rodziną w domku letniskowym w Laurentydach, a zimę na Florydzie. Zmarł w Montrealu w wieku 93 lat.
W obozie pracy na Syberii, dzięki znajomości matematyki, Lucjanowi udało się zatrudnić w dziale planowania, dzięki czemu uniknął losu innych zesłańców, którzy umierali z przemęczenia, głodu i zimna. W 1941 r., w wyniku porozumienia Sikorski-Majski, został zwolniony i dołączył do Armii Andersa, a z nią dotarł do Palestyny, gdzie slużył jako instruktor jazdy i kierowca ciężarówki. Już w stopniu porucznika brał udział w operacjach wojskowych na Bliskim Wschodzie oraz w kampanii włoskiej. Uczestniczył w decydującej bitwie pod Monte Cassino jako wywiadowca artylerii II Polskiego Korpusu pod wodzą gen. Andersa.
Po wojnie ukończył szkołę we Włoszech, po czym studiował na Wydziale Inżynierii Elektrycznej w Londynie, uzyskując tytuł mgr inż. Swą przyszłą żonę Carmelitę poznał w kolejce do Covent Garden Opera i poślubił ją w r. 1951. Miał z nią troje dzieci.
Pracował w Bristolu przez rok, zanim wyemigrował z rodziną do Kanady. Początkowo pracował jako inżynier w Clarke City w Quebeku, by po roku dostać stałą pracę na etacie inżyniera elektryka – konsultanta w Stadler Hurter (obecnie KSH). Później był m.in. kolejno menadżerem projektu przy wielkich przedsięwzięciach w Brazylii, Pakistanie i Iranie.
Po śmierci pierwszej żony, w 1969 r. ożenił się powtórnie z Julittą Gliszczyńską i miał z nią dwoje dzieci, Henryka i Lucziję. Postrzegał życie jak poeta i przeżywał je jak inżynier. Cenił sztukę, muzykę, ciekawą rozmowę, humor. Lato spędzał z rodziną w domku letniskowym w Laurentydach, a zimę na Florydzie. Zmarł w Montrealu w wieku 93 lat.