Grób rodziny Skowrońskich
[działka C1 186 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Wiesław Feliks SKOWROŃSKI
( 1911-1962 )
( 1911-1962 )
Ur. w woj. kieleckim. W 1939 r. uzyskał tytuł magistra inżyniera leśnika w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Należał do akademickiego chóru i klubu wioślarskiego oraz był członkiem chóru męskiego Harfa w Warszawie pod dyrekcją Wacława Lachmana. Ożenił się z Zofią Henryką Jarisch. Ojciec Małgorzaty Zofii, późniejszej Binek. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się do walki podziemnej z okupantem. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po upadku Powstania dostał się do niewoli i przebywał do kwietnia 1945 r. w obozie jenieckim. W latach 1945-1946 służył jako porucznik w II Korpusie we Włoszech. Stamtąd przedostał się do Anglii i występował w znanym zespole muzycznym (1946-1947).
Do Kanady wyemigrował w 1949 r. i zamieszkał w Montrealu. Jako inżynier pracował w wielu firmach kanadyjskich, jak Canadair, SNC, Henry Kaiser i Canadian Bechtel. Był członkiem Canadian Institute of Mining and Metallurgy oraz American Material Handling Society, a także jednym z najofiarniejszych działaczy Polonii montrealskiej. Ściśle związany z życiem artystycznym i młodzieżowym, organizator niezliczonych imprez kulturalnych. Zmarł tragicznie w 1962 r. w katastrofie samolotowej w Warszawie. Przeżył 51 lat. Był gorącym patriotą oraz bezinteresownym człowiekiem czynu.
Do Kanady wyemigrował w 1949 r. i zamieszkał w Montrealu. Jako inżynier pracował w wielu firmach kanadyjskich, jak Canadair, SNC, Henry Kaiser i Canadian Bechtel. Był członkiem Canadian Institute of Mining and Metallurgy oraz American Material Handling Society, a także jednym z najofiarniejszych działaczy Polonii montrealskiej. Ściśle związany z życiem artystycznym i młodzieżowym, organizator niezliczonych imprez kulturalnych. Zmarł tragicznie w 1962 r. w katastrofie samolotowej w Warszawie. Przeżył 51 lat. Był gorącym patriotą oraz bezinteresownym człowiekiem czynu.
Zofia Henryka SKOWROŃSKA
( 1916-2000 )
( 1916-2000 )
Z domu Jarisch, ur. pod Moskwą. Wychowała się w odrodzonej Polsce, studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1941 r. wyszła za mąż za Wiesława Skowrońskiego. W 1942 r. urodziła im się córka, Małgosia. Podczas okupacji pp. Skowrońscy ukrywali w swym mieszkaniu dwie Żydówki, ryzykując życiem swoim i swojej rodziny.
Po Powstaniu Warszawskim i wywiezieniu męża, Zofia była ewakuowana z teściową i córką do Katowic, następnie pracowała w Łodzi w fabryce włókienniczej. Wreszcie wraz z córką przedostała się do męża do Włoch, skąd rodzina trafiła do Anglii, gdzie Zofia z Wiesławem urządzali dla obozów Polish Resettlement Corps wieczorki towarzyskie przy muzyce i poezji.
W 1949 r. cała rodzina wyemigrowała do Montrealu, gdzie Zofia zajmowała się wychowaniem córki i udzielała się społecznie w polskich organizacjach. Po śmierci męża, który zginął w wypadku samolotowym w 1962 r., Zofia podjęła pracę w firmie handlowej Henry Morgan.
W 1985 r. dołączyła do córki w Kitchener w prowincji Ontario, gdzie zmarła w wieku 84 lat.
Po Powstaniu Warszawskim i wywiezieniu męża, Zofia była ewakuowana z teściową i córką do Katowic, następnie pracowała w Łodzi w fabryce włókienniczej. Wreszcie wraz z córką przedostała się do męża do Włoch, skąd rodzina trafiła do Anglii, gdzie Zofia z Wiesławem urządzali dla obozów Polish Resettlement Corps wieczorki towarzyskie przy muzyce i poezji.
W 1949 r. cała rodzina wyemigrowała do Montrealu, gdzie Zofia zajmowała się wychowaniem córki i udzielała się społecznie w polskich organizacjach. Po śmierci męża, który zginął w wypadku samolotowym w 1962 r., Zofia podjęła pracę w firmie handlowej Henry Morgan.
W 1985 r. dołączyła do córki w Kitchener w prowincji Ontario, gdzie zmarła w wieku 84 lat.