Grób rodziny Siemieńskich-Lewickich
[działka C1 184 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Krystyna SIEMIEŃSKA
z d. POTOCKA
( 1894-1963 )
z d. POTOCKA
( 1894-1963 )
Ur. koło Krakowa, córka hrabiego Andrzeja Potockiego, byłego namiestnika Galicji. W 1917 r. wyszła za mąż za hrabiego Stanisława Siemieńskiego-Lewickiego, właściciela majątku Chorostków, gdzie mieszkała do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie zatrudniona była jako sekretarka w ambasadzie irańskiej w Warszawie. Do Kanady wyemigrowała wraz z mężem w 1957 r. i zamieszkała w Montrealu u syna Wilhelma. W latach 1957-1963 pracowała w dziale księgowości Uniwersytetu McGill. Była członkiem Stowarzyszenia Polskiego w Montrealu. Zmarła przeżywszy 69 lat.
Stanisław SIEMIEŃSKI-LEWICKI
( 1892-1971 )
( 1892-1971 )
Ur. koło Jarosławia (południowo-wschodnia Polska), syn hrabiego Stanisława i Zofii z Tarnowskich. Ukończył Akademię Rolniczą. Brał udział w I wojnie światowej w randze porucznika w armii austriackiej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920). Zarządzał rodzinnym majątkiem aż do wybuchu II wojny światowej, po czym wraz z rodziną został zmuszony przez władze radzieckie do opuszczenia go.
W latach 1939-1945 w podziemiu jako żołnierz AK. Po wojnie pracował w Warszawie w Ministerstwie Leśnictwa. Kraj opuścił w 1957 r., emigrując wraz z żoną, Krystyną z Potockich, do Kanady. Zamieszkał w Montrealu u syna Wilhelma. Przez długie lata pracował w firmie Ogilvy. Zmarł w wieku 79 lat.
W latach 1939-1945 w podziemiu jako żołnierz AK. Po wojnie pracował w Warszawie w Ministerstwie Leśnictwa. Kraj opuścił w 1957 r., emigrując wraz z żoną, Krystyną z Potockich, do Kanady. Zamieszkał w Montrealu u syna Wilhelma. Przez długie lata pracował w firmie Ogilvy. Zmarł w wieku 79 lat.
Wilhelm SIEMIEŃSKI-LEWICKI (Wilek)
( 1922-2013 )
( 1922-2013 )
Ur. w Krzeszowicach, wychowany w rodzinnym majątku Chorostków (dziś Ukraina). We Lwowie ukończył szkołę kadetów. Po zagarnięciu wschodnich ziem Polski przez Związek Sowiecki rodzina musiała opuścić Chorostków. W 1940 r. Wilhelm (Wilek) wstąpił do AK i brał udział w wielu akcjach przeciwko Niemcom, m.in. samodzielnie zestrzelił niemiecki bombowiec. W 1942 r. poznał Różę Plater-Zyberk, sanitariuszkę w AK. Młodzi pobrali się w 1944 r.
Po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 r., dwóch aresztach i śmiałej ucieczce z pociągu wiozącego jeńców, Wilhelm, jego żona i rodzice znaleźli się w Czechosłowacji, po czym Róża i rodzice Wilhelma wrócili do Polski, a Wilhelm przedostał się do Ancony we Włoszech, gdzie dołączył do 2 Korpusu gen. Andersa. Wkrótce dotarła tam Róża, pracowała w szpitalu wojskowym, gdzie urodziła się ich pierwsza córka, Maja.
Po demobilizacji rodzina wyjechała do Anglii, gdzie Wilhelm studiował inżynierię. W Londynie, w 1950 r., urodził się syn Tadeusz (Dzik). W 1951 r. rodzina emigrowała do Kanady i osiadła w Montrealu. Znając zarówno angielski, jak i francuski, Wilhelm nie miał trudności ze znalezieniem pracy w swoim zawodzie. W 1954 r. w Montrealu przyszedł na świat drugi syn, Wilczek, a następnie, w 1962 r. – córka Monika.
Wilek zawsze starał się wnieść swój wkład w rozwój kraju, który przyjął jego i jego rodzinę. Bardzo aktywnie działał społecznie, m.in. przez wiele lat był wiceprezesem i członkiem zarządu Kongresu Polsko-Kanadyjskiego. Był też współzałożycielem Centre d’Interprétation Multiéthnique de Rawdon – jego ukochanego dzieła. Udekorowany wieloma odznaczeniami za zasługi w służbie wojskowej oraz za działalność społeczną. Zmarł w Joliette, w prowincji Québec, przeżywszy lat 91.
Po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 r., dwóch aresztach i śmiałej ucieczce z pociągu wiozącego jeńców, Wilhelm, jego żona i rodzice znaleźli się w Czechosłowacji, po czym Róża i rodzice Wilhelma wrócili do Polski, a Wilhelm przedostał się do Ancony we Włoszech, gdzie dołączył do 2 Korpusu gen. Andersa. Wkrótce dotarła tam Róża, pracowała w szpitalu wojskowym, gdzie urodziła się ich pierwsza córka, Maja.
Po demobilizacji rodzina wyjechała do Anglii, gdzie Wilhelm studiował inżynierię. W Londynie, w 1950 r., urodził się syn Tadeusz (Dzik). W 1951 r. rodzina emigrowała do Kanady i osiadła w Montrealu. Znając zarówno angielski, jak i francuski, Wilhelm nie miał trudności ze znalezieniem pracy w swoim zawodzie. W 1954 r. w Montrealu przyszedł na świat drugi syn, Wilczek, a następnie, w 1962 r. – córka Monika.
Wilek zawsze starał się wnieść swój wkład w rozwój kraju, który przyjął jego i jego rodzinę. Bardzo aktywnie działał społecznie, m.in. przez wiele lat był wiceprezesem i członkiem zarządu Kongresu Polsko-Kanadyjskiego. Był też współzałożycielem Centre d’Interprétation Multiéthnique de Rawdon – jego ukochanego dzieła. Udekorowany wieloma odznaczeniami za zasługi w służbie wojskowej oraz za działalność społeczną. Zmarł w Joliette, w prowincji Québec, przeżywszy lat 91.
Róża SIEMIEŃSKA
z d. PLATER-ZYBERK
( 1922-2017 )
z d. PLATER-ZYBERK
( 1922-2017 )
Róża Teresa Maria Siemieńska, z domu Plater-Zyberk, (żona Wilhelma - powyżej) , urodziła się w Pilicy, studiowała w Chyliczkach w Szkole Rolniczej dla Kobiet, założonej przez ciotkę jej ojca, Cecylię Plater-Zyberk.
Była sanitariuszką w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 r., a po Powstaniu przedostała się do Włoch, gdzie poślubiła Wilhelma Siemieńskiego. Jej mąż służył w armii polskiej pod wodzą gen. Andersa, a Róża podjęła pracę w szpitalu wojskowym jako pielęgniarka.Tamże przyszła na świat ich pierwsza córka Maja. W Anglii i w Kanadzie urodziło się kolejnych troje dzieci: Dzik, Wilczek i Monika.
Po ewakuacji do Anglii, w 1951 r. rodzina emigrowała do Kanady i osiedliła się w Montrealu, gdzie Róża stanęła na czele polskiej sobotniej szkoły im. Emilii Plater. Aktywnie angażowała się w działalność społeczną przy organizowaniu obozów harcerskich, pomocy dla uchodźców, zbiórki funduszy na cele społeczne i kulturalne. Pracowała jako przedszkolanka oraz w federalnym Ministerstwie Zdrowia.
Gościnna i wyrozumiała, była powszechnie ceniona i podziwiana. Zmarła w wieku lat 95 w Saint-Jean-de-Matha.
Matka, Irena Plater-Zyberk z d. Romer, leży w grobie 83 [działka C1 660], a siostry Renia Brzozowska i Jola Bławdziewicz leżą w grobach nr 84 [działka C1 661] i nr 85 [działka C1 661].
Była sanitariuszką w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 r., a po Powstaniu przedostała się do Włoch, gdzie poślubiła Wilhelma Siemieńskiego. Jej mąż służył w armii polskiej pod wodzą gen. Andersa, a Róża podjęła pracę w szpitalu wojskowym jako pielęgniarka.Tamże przyszła na świat ich pierwsza córka Maja. W Anglii i w Kanadzie urodziło się kolejnych troje dzieci: Dzik, Wilczek i Monika.
Po ewakuacji do Anglii, w 1951 r. rodzina emigrowała do Kanady i osiedliła się w Montrealu, gdzie Róża stanęła na czele polskiej sobotniej szkoły im. Emilii Plater. Aktywnie angażowała się w działalność społeczną przy organizowaniu obozów harcerskich, pomocy dla uchodźców, zbiórki funduszy na cele społeczne i kulturalne. Pracowała jako przedszkolanka oraz w federalnym Ministerstwie Zdrowia.
Gościnna i wyrozumiała, była powszechnie ceniona i podziwiana. Zmarła w wieku lat 95 w Saint-Jean-de-Matha.
Matka, Irena Plater-Zyberk z d. Romer, leży w grobie 83 [działka C1 660], a siostry Renia Brzozowska i Jola Bławdziewicz leżą w grobach nr 84 [działka C1 661] i nr 85 [działka C1 661].
Wilczek (Guillaume) SIEMIEŃSKI
(upamiętniony)
( 1954-2010 )
(upamiętniony)
( 1954-2010 )
Syn Wilhelma Siemieńskiego-Lewickiego i Róży Plater-Zyberk, urodził się w Montrealu, studiował na Uniwersytecie McGill, na Sorbonie i na Uniwersytecie Warszawskim. Ożenił się z Marią Cielecką, z którą miał dwóch synów, Krzysztofa i Marcina. Pracował w CIDA (Kanadyjskiej Międzynarodowej Agencji Rozwoju), poświęcając całą swą karierę promowaniu praw człowieka i rozwoju społecznego.
Służył w Holandii, Rosji, Turcji, Słowacji, Gruzji i na Haiti, gdzie zginął tragicznie podczas trzęsienia ziemi 12 stycznia 2010 r., podobnie jak kilkoro jego kolegów z ONZ. Miał lat 56. Upamiętniony tutaj, pochowany został na cmentarzu w Laskach, w Polsce.
Służył w Holandii, Rosji, Turcji, Słowacji, Gruzji i na Haiti, gdzie zginął tragicznie podczas trzęsienia ziemi 12 stycznia 2010 r., podobnie jak kilkoro jego kolegów z ONZ. Miał lat 56. Upamiętniony tutaj, pochowany został na cmentarzu w Laskach, w Polsce.